کمال شریفی، روزنامه نگار و فعال سیاسی کرد، متولد مهر ماه ۱۳۵۱ در شرایطی در زندان میناب دوران حبس ۳۰ ساله در تبعید خود را می گذراند که در تمام این سال ها از مرخصی محروم بوده و تنها یک بار و آنهم پس از یک اعتصاب غذای طولانی مدت امکان ملاقات با پدر و مادر خود را پیدا کرده است. کمال شریفی که در زندان میناب و در میان زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر بسر میبرد، در سالهای ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ چندین بار به اتهام هواداری و فعالیت برای حزب دموکرات کردستان دستگیر و سرانجام در دادگاه انقلاب شهر سقز به یکسال حبس و تحمل ۴۰ ضربه شلاق محکوم شده است. دادستان ميناب ضمن موافقت اوليه با درخواست و موكول نمودن ان به تأييد شوراى زندان و سپس از اخذ تاییدیه اين شورا درخواست مرخصى را جهت تعيين وثيقه به نظر دادستان موكول كه در نهايت دادستان ميناب به بهانه مطالعه مجدد پرونده براى شانزدهمين مرتبه با درخواست مرخصى مخالفت نمودند. متن نامه کمال شریفی که در شبکه های اجتماعی درج شده است به شرح دیل است: ٨ سال است كه تحمل حبس نموده ام، فقط يكبار انهم در شرايط و محيطى كاملا امنيتى توانستم با مادر و برادرم ملاقات نما