در دنيای امروز هيچ کشوری نمی‌تواند بدون پرداخت هزینه،،، حقوق بشر و حقوق بين‌الملل را نقض کند!

امروزه وقتی که ايران کشوری است که شمار کودکانی که در آنجا اعدام می‌شوند به تنهایی بیش از تمام کودکان اعدام شده در جهان است، قطعا عواقبش را می‌بيند. هيچ کشوری در دنيا نيست که در چنین سطحی، قوانين پذیرفته شده و حتی پيش پا افتاده‌ترین موازين حقوق بشر را نقض کند و عواقبش را نبیند.»

مسایلی همچون شکنجه زندانیان و اعدام‌ها، که در ایران شمار بسیار بالایی دارد، و همچنین اعدام اطفال زير ۱۸ سال، سنگسار، سرکوب و تعقيب مخالفان سياسی و دينی و بسياری از موارد ديگر نقض حقوق بشر در ايران از جمله موارد بسيار حساس هستند.

تنها عدم رعايت قوانين در ايران نيست که حقوق بشر را زير پا می‌گذارد؛ بلکه خود قوانين جمهوری اسلامی نیز با موازين حقوق بشر در تناقض است.

روز دهم دسامبر، برابر با بیستم آذر، در تقویم سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی حقوق بشر نام‌گذاری شده است. شصت سال پیش در چنين روزی، سال ۱۹۴۸ ميلادی (۱۳۲۷ خورشیدی) مجمع عمومی سازمان ملل اعلاميه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد.

دو سال بعد، از کشورهای عضو اين سازمان خواسته شد تا این اعلاميه را امضا کنند. ايران نیز يکی از کشورهای امضا کننده اعلاميه جهانی حقوق بشر است.

در ايران حقوق زنان، کردها و اقليت‌های دینی از جمله بهايیان، به طور مستمر و نهادینه، يعنی مستند به قانون اساسی جمهوری اسلامی، نقض می‌شود.

يکی از سازمان‌های جهانی که به اين گفته صحه می‌گذارد سازمان عفو بين‌الملل است. این سازمان طی سال‌های اخير گزارش‌های متعددی از موارد مشخص نقض حقوق بشر در ايران منتشر کرده است.

دروری دايگ، کارشناس مسایل ايران در سازمان عفو بين‌الملل، گفته است: «حوزه فعالیت سازمان عفو بين‌الملل در مورد حقوق بشر گسترده است و یکی از بخش های آن در مورد ایران است. اين سازمان در پرونده‌هایی مشخص، مثلا در صورتی که کسی در دادگاهی ناعادلانه به اعدام محکوم شده باشد، سعی می‌کند اقدامی انجام دهد.»

یکی از تلاش‌های سازمان عفو بین‌الملل «ترویج استانداردهای حقوق بشر از طریق رسانه‌های ایران یا فارسی‌زبان» است.